اختلال بیش فعالی همراه با نقص توجه یکی از شایع‌ترین اختلالات در کودکان است که به اصطلاح ADHD گفته میشود. این اختلال پدیده‌ای نیست که در این چند سال اخیر ظهور کرده باشد، بلکه تاریخچه‌ای طولانی دارد. اما در چند سال اخیر شیوعش بیشتر شده است. حدود ۸ تا ۱۰ درصد کودکان مبتلا به این اختلال هستند. تحقیقات بر این باورند که میزان شیوع این اختلال در پسران ۳ تا ۵ برابر دختران است و دلیل این امر هنوز مشخص نیست. بیش فعالی علائمی دارد که حداقل کودک باید به مدت ۶ ماه این نشانه‌ها را نشان دهد و این علائم باید در دو محل دیده شود مثلا خانه، مدرسه، مهمانی، محیط دوستان و ... .
این اختلال به ۲ دسته تقسیم میشود:
· AD یا نقص توجه
· HD یا توانشی یا فزون جنبشی که همان داشتن فعالیت بیش از حد داشتن است.
پس بعضی از بچه ها میتوانند فقط نقص توجه داشته باشند یا فقط تکانشی باشند. اما به مجموعه این دو نقص توجه و بیش فعالی یا ADHD می گوییم.
کودکانی که عدم توجه و تمرکز دارند با یک سری علائم شناخته می شوند:
· جزییات را به خوبی به یاد نمی آورند.
· به جزییات توجه نمی کنند.
· در انجام تکالیف مدرسه یا فعالیتهای دیگر بی دقتی دارند.
· مشکل در گوش دادن دارند. (می شنوند اما خوب گوش نمی دهند)
· بی نظم هستند.
· از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی دارند اجتناب می کنند.
· فراموش کارند و مرتب وسائل خود را گم میکنند.
کودکانی که تکانشی و فزون جنبشی هستند نیز علائمی دارند از جمله:
· بیقراری و نا آرامی
· بیش از حد بالا و پایین پریدن
· حرکت بیش از حد (انگار موتوری به آنها وصل است)
· زیاد صحبت می کنند.
· قبل از اینکه سوال طرف مقابل تمام بشود جواب می دهند
سولماز سلطانی
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی